lørdag 4. februar 2017

Bak Abrahams blikk mot ei stjerne




du kunne ikkje sjå det
heller ikkje vite
med basis i erfaringar eller lærde ord
dette som var så utruleg
at kven som helst ville rista på hovudet
og snudd seg vekk

du var ikkje kven som helst
men du var heller ikkje uvanleg,
ein supermann med blikk inn i framtida
og eit stødig hjarte
som aldri tvilte
nei

det underlege er at du var som oss
og likevel turte du å gå
ein ukjent veg
likevel turte du å stole på orda,
endå så vanskelege dei var å gripe

likevel turte du
å leggje handa di i Gud si hand
og let han løfte deg fram
gjennom ukjent terreng –

og eg, eg les og les og håpar
og ber om den same styrken
som ikkje kan kome frå meg sjølv
men berre som ei gåve – frå ein annan stad
bortanfor trua
bakanfor alt eg forstår




1. Mos 15, 5-6: Så førte han Abram ut og sa til han: «Sjå opp mot himmelen og tel stjernene, om du kan telja dei!» Og han sa: «Så talrik skal ætta di bli.» Abram trudde Herren, og det vart rekna han til rettferd.

1 kommentar: