Filmen er basert på den første boka i Suzanne Collins sin Triologi om landet Panem. Geografisk vert Panem plassert om lag der USA er i dag, men landet er ganske annleis enn dagens styresett. Den gamle verda har gått under i ein blodig borgarkrig, der atomvåpen drepte dei aller fleste. Opp frå restane av krigen har det nye Panem vakse fram. For å hindre nye opprør, er landet delt inn 13 distrikt, og ein hovudstad, Capitol, som styrer distrikta. Folka i distrikta vert kua, medan innbyggjarane i Capitol lever luksuriøse liv. I distrikt 12 finn vi Katniss Everdeen og familien hennar, og vi møter dei rett før uttaket til dei 74. årlege Dødsleikane. Dødsleikane er den mest raffinerte og grusame måten å halde distrikta i sjakk på. Kvart år må kvart distrikt sende ein gut og ei jente mellom 12 og 18 til Capitol. Der vert dei klartgjort for kamp, og så sendt ut på ein arena der dei må kjempe mot kvarandre til berre ein står levande tilbake. Heile greia vert direkteoverført i alle distrikta, og innbyggjarane må sjå på. Vi kan seie det slik at det er eit realitykonsept trekt ut til den ultimate ondskap.
På uttrekningsdagen vert veslesystera til Katniss, Primrose, trekt ut til å delta i leikane. Katniss melder seg frivillig og tek dermed hennar plass. Plutseleg er ho i sentrum for alle si merksemd, og at ho er ein eksepsjonelt god bogeskytar gir ho ikkje akkurat høgare odds.
I Capitol møter ho for første gong luksus, og ein levemåte ho aldri kunne ha drøymt om. Likevel er det ganske naturleg at det heile ikkje er særleg tiltalande, i og med at ho er der for å drepe eller bli drept.
Leiaren i landet, President Snow, er ein ond herskar, med minimal sans for ord som sympati, barmhjertighet eller svakhet. Han har ein noko tydelegare rolle og karakter i bøkene. Filmen får ikkje heilt fram den grunnleggjande kulden som pregar han. Han ser nesten ut som ein godmodig bestefar, og det var ikkje heilt slik eg hadde sett han for meg. Inntrykket vert likevel retta noko opp når han snakkar, og gjennom dei hinta vi får om korleis han behandlar undersåttane sine. I tillegg sit han jo som øverste ansvarleg for undertrykkinga i distrikta og kuinga av folket, så ein treng ikkje vere noko geni for å forstå at han ikkje først og fremst har godt i sinne.
Etter nokre dagar med kamptrening og klargjering i Capitol, vert ungdommane sendt ut på arenaen, der drepinga startar umiddelbart. Katniss stikk til skogs, og prøver å kommes eg så langt unna dei andre som mogleg. På bildet over ser du kontrollrommet til dei som leier spelet. I midten har dei eit kart med full oversikt over arenaen. Dei likar dårleg at Katniss stikk så langt frå dei andre, og set i verk aggresive tiltak for å skremm ho nærare dei andre. Og lukkast.
På ein arena der det einaste som gjeld er å drepe dei andre og overleve sjølv, er det naturleg at kjærleiken har trange går. Likevel spelar kjærleiken ei sentral rolle i filmen, og gjer at ting ikkje går heilt som spelleiinga hadde tenkt. Dette er jo ei klassisk kampen-mellom-godt-og-ondt-historie, så det er naturleg at det er kjærleiken som må til for å vinne over dei harde. For eksempel spelar vennskapet mellom Katniss og den unge jenta Rue ei sentral rolle i historia. Måten dei tek vare på kvarandre på, og måten Rue dør på, set i gang ein snøball som fortset å rulle, ut av bok ein og gjennom bok to og tre i serien...
No har eg allereie begynt å glede meg til film nummer to, og håpar det ikkje tek for lang tid til den kjem...
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar