Gjetarguten #23: Blodspor over hjartet

eg vart verande i byen den natta,

kjente det pulserande livet

i ein overfylt by

og høyrde songane, gleda, dansen

svinge gjennom gatene

og frå alle opne dører

alt eg tenkte på der eg sat

med eit ytre smil og forteljingar

og mat i fellesskap

var smilet, blikket, den milde handa

på mi eiga skulder –

slik gjekk kvelden inn i natta

og natta inn i bekmørket

og bekmørket inn i grålysninga

og grålysninga inn i ein morgon

og eg vakna ikkje før

bråket frå dei ropande menneska på gata

trengte gjennom veggane og søvnen

og heilt inn til der eg opna auga

med bankande hjarte – kva er det dei ropar?

på gata står folka tett, eg trengjer meg fram

ser rabbien med dei milde auga

vandre nedtyngd forbi

blodet danna sine eigne melodiar på bakken,

ein sti frå der han vart fanga

til der han trakk sitt siste sukk

og eg kjente treet, greinene, blada

skjelve i mitt indre – fundamentet rakna

det var ikkje fleire ord å seie

det var ikkje meir å gjere

det vart natt

i verda